Kleutertaal les 1

Hoewel Guillaume al sinds januari naar school gaat, sprak hij nog niet in verstaanbare zinnen. Zijn eigen ontwikkelde taaltje had intussen voor ons al geen geheimen meer, buitenstaanders konden uit zijn enthousiaste lange monologen(aan verlegenheid lag het alvast niet) kop noch staart krijgen. Sinds een aantal weken lijkt hij zijn schade in te halen en spreekt hij nu een taaltje dat wel erg lijkt op dat van ons. Hieronder heb ik de beste uitspraken verzameld:

“Mama, kleeje aan!” is steevast mijn ochtendgroet/bevel als Guillaume mij uit bed ziet komen met te weinig of geen textiel.
“Mama, mama, mamaaaaaaa,…” Hier hoeft geen verdere uitleg meer bij denk ik.
Als iemand vraagt of hij met het vliegtuig op reis is geweest: “Nee, eest op de wiele” en dan nog even ter verdere verduidelijking en met gebaren: “Eest op de wiele, dan vlugvlugvlug, dan zo op de lucht!”
Op de vraag of hij dan zijn speelgoed wil opruimen, krijgen we een vriendelijke doch vastberaden “Nee dankuwel“. We moeten af van het vragende karakter van onze zinnen…
Omdat “op” nog het enige voorzetsel is in zijn woordenschat horen we in de auto op de terugweg telkens “was leuk he, op de eete” om aan te geven dat een feestje/etentje leuk was.
Om dezelfde reden als hierboven “Papa, pas op, op de boom” als papa hem in de nek draagt en er (veel verder en vooral veel hoger) een boom in de buurt staat.
Wanneer we alvorens het huis te verlaten vragen of hij zijn jasje wil aandoen: “Eeve warten. Ekke bezi“. Geen probleem hoor, we begrijpen dat je druk bezig bent en hebben veel tijd over ‘s ochtends dus we wachten wel even.
Na elk bezoek “was leuk he”. We mogen echter niet klagen, want een doktersbezoek staat ook nog op de lijst van superleuke bezoekjes.
“Eest belle” is natuurlijk heel belangrijk vooraleer we binnen mogen. Als er geen bel is, dan moeten we “klop klop doe”.
Op elke evidente vraag zoals “Hoeveel jaar ben jij?”, “Wie is jouw broertje?” of “Waar wonen wij?” krijgen we steevast het (juiste) antwoord op onze vraag, gevolgd door een “Da weette toch” overtuigend gebracht met licht geïrriteerde intonatie.
“MaPa” is de polyvalente aanspreking als Guillaume te enthousiast is om nog rustig “mama en papa” te kunnen zeggen.
“Papa supe stek. Ekke ook. Mama niet. Thibault ook niet.” Papa is dan ook onze grote sterke held!
Als ik zeg: “Jij bent mijn lieve grote jongen” volgt gegarandeerd een “Nee, jij van papa. Guillaume van Thibault“. Het concept “gezin” is hem nog niet helemaal duidelijk…
“Papa op de magazijn” is altijd de uitleg wanneer papa even uit het oog is verdwenen. Wat papa daar doet is “wirke“. (Daar is dus de “i” van “ik” naartoe.)
Last but not least; “Jij sloebetje“. Soms zijn we blijkbaar allemaal sloebertjes…