Ik probeer om zoveel mogelijk weg te blijven van de corona-discussies en ook in het debat over de lange rijen gisteren aan winkels als Primark en Action ga ik niet in tussen komen…
Nu, globaal genomen ben ik best wel fan van de minderheidsregering van Sophie Wilmès en vind ik dat ze leren van fouten en groeien in hun beslissingen. Zo merk ik dat er wordt gezocht naar een mooi evenwicht tussen gezondheid, economie en welzijn: dat eerst de winkels terug mogen openen vooraleer feestjes tot 10 personen worden toegelaten, is gewoon beter voor de economie en kan ik alleen maar toejuichen.
Waar ik wel een probleem mee heb, is dat opnieuw kinderen en dan meer bepaald speciale kinderen niet ter sprake lijken te komen. En… waarom blijven die sportwedstrijden toch altijd een veel groter punt op de agenda dan het welzijn van de kinderen?
Opnieuw is de terug-naar-school-regeling niet verder uitgewerkt en lijkt er weer heel weinig visie en perspectief voor kinderen. We weten intussen dat 1ste, 2de en 6de leerjaar –onder voorbehoud van goede cijfers– zullen kunnen starten op vrijdag 15 mei of maandag 18 mei. Dit zal in kleinere groepjes moeten zijn met maximaal 14 kinderen per klas, rekening houdend met minimaal 4 m² per leerling en 8 m² per leerkracht, maximaal 4 dagen per week, verdere invulling door school te maken. Dit vind ik een duidelijk kader, met ook voldoende autonomie voor de scholen. Maar dan begint het pas natuurlijk: dit gaat over 3 jaren van de 10 jaren uit het basisonderwijs (K0->K3 en L1->L6). De overige leerjaren van het lager onderwijs én de kleuterscholen hebben nog steeds geen voorlopige richtdatum noch verdere informatie.
En het wordt erger want opnieuw lijken speciale kinderen (of kinderen met een rugzakje, beperking,… of hoe je ze ook wil noemen) helemaal te worden vergeten. Van de revalidatiecentra die therapie voorzien voor kinderen met een beperking en de woonzorgcentra waar kinderen/volwassenen met beperking wonen, werd nog helemaal geen perspectief gegeven en lijkt het zelfs alsof daar nog niet bij is stilgestaan. Sportwedstrijden zijn belangrijker …?
Ouders van kinderen die in een woonzorgcentrum wonen, hebben 8 weken geleden moeten kiezen tussen ofwel de kinderen terug bij het gezin te laten wonen, ofwel hun kinderen even (was toen niet duidelijk dat dit zo lang zou duren) niet meer zien. Op korte termijn was dit een goede oplossing omdat zij toch een kwetsbare groep zijn die meer in quarantaine moeten gezet worden. Intussen bleven die maatregelen verlengd worden en zitten die gezinnen al twee maand (!) in een onmogelijke situatie. Ofwel leven ze in een gezin met een kind/jongvolwassene dat eigenlijk niet meer thuis kan wonen. Ofwel zijn ze al twee maand volledig gescheiden zijn van hun kind. En laat ons eerlijk zijn: beide zijn onmenselijk. Als die kinderen ineens zonder enige begeleiding of hulp, terug thuis wonen, moet dit voor een ontzettend grote druk op het gezin zorgen en vooral het gebrek aan perspectief lijkt me heel zwaar en uitzichtloos voor die gezinnen. De andere ouders die hun kind intussen al twee maand niet gezien hebben, met uitzondering van de laatste twee weken waarin ze, gescheiden van plexiglas een half uur per week op anderhalve meter van mekaar konden “praten” zonder mekaar te kunnen knuffelen, is eveneens hartverscheurend want als ouder wil je je kind toch gewoon vastnemen…
Onze oudste zoon Guillaume, kan vanaf maandag 18 mei, op 4 voormiddagen per week, terug naar school naar het eerste leerjaar. Er worden allerlei maatregelen genomen om het veilig te laten verlopen en ik ben heel blij dat hij terug zijn vrienden kan zien. Voor onze jongste zoon Thibault hebben we nog geen vooruitzichten gezien hij naar het kleuteronderwijs gaat, gecombineerd met 3 halve dagen per week naar een CAR (Centrum voor Ambulante Revalidatie). Hier gaat alles goed, vooral omdat Thibault weliswaar veel aandacht vraagt, maar een zeer lief karakter heeft en daardoor niet voor die druk op het gezin zorgt.
Maar ik vraag me af hoe het is bij andere gezinnen met een kindje met een beperking.
Heb je zelf een zoon of dochter met een beperking? Dan hoor ik graag van jou! Graag zou ik een interview afnemen om eens te horen hoe jullie het doen, wat voor jullie werkt, wat niet werkt, wat struikelblokken zijn, wat wel goed gaat,…? Ik hoor heel graag van jullie via het contactformulier of via een bericht op Facebook met jullie mailadres zodat we in contact kunnen komen.
Veel liefs
Kris
Kool Family 
Ik kan me goed voorstellen dat het frustreren is dat er zoveel wordt verteld maar dit niet voor jouw gezinssamenstelling telt, ik lees meer ook van mensen in de ggz, die zich af vragen wanneer zij weet iets kunnen. Ik begrijp ook van de regering ( hier dan in Nederland) dat het lastig is om afwegingen te maken en ze doen het best wat ze kunnen, dat er groepen tussen vallen dat hou je denk ik altijd. Lastig, dat zeker.
LikeGeliked door 1 persoon
In mijn gezin vind ik het wel haalbaar, maar in België is enkel voor 6,7 en 11-jarigen iets uitgewerkt. Andere jaren weet men nog niets over, plant men steeds op een volgende vergadering. Buitengewoon onderwijs lijkt compleet vergeten, terwijl de sportwedstrijden weer wel duidelijkheid kennen… Klopt gewoon niet voor mij…
LikeLike
Het lijken me inderdaad, voor gezinnen met een kindje met een beperking, een enorm moeilijke periode, waarin je onmogelijke keuzes moet maken, als een kind bijvoorbeeld niet thuis kan wonen.
LikeGeliked door 1 persoon
Inderdaad, en die onwetendheid en uitzichtloosheid…
LikeLike
Wat lastig dat ze een groep kinderen zo lijken te vergeten zeg. Wat ik in de media zie, gaat inderdaad vooral in het algemeen over terug naar school gaan.
LikeGeliked door 1 persoon
In België gaat het ook nog altijd maar over 3 leerjaren. Over anderen blijft onduidelijkheid waardoor meerdere scholen zelf al hebben aangekondigd dat ze hun leerlingen niet meer verwachten voor 1 september….
LikeLike
Wat een raar onderscheid tussen de leeftijden. Ik zag ook een filmpje dat opa’s en oma’s moeten kiezen welk gezin + kleinkinderen op bezoek mogen komen en andere gezinsleden niet. Klopt dat?
En speciale kinderen klinkt naar.
LikeGeliked door 1 persoon
Klopt, iedereen mag met 4 personen maximaal (buiten het eigen gezin) samenkomen en de verbintenis telt aan twee kanten. Dus als gemiddeld gezin van 4 (mama, papa, 2 kids) kan je bijvoorbeeld 2 ouders en 2 schoonouders kiezen, maar beiden hebben dan al hun 4 personen gehad, dus mogen dan andere kinderen niet meer zien… Wij kozen voor mijn oudste broer en mijn schoonbroer met partners als 4 personen, dus niet voor de grootouders en ook niet voor de andere 3 broers. We hebben die keuze praktisch gemaakt omdat de 2 koppels die we selecteerden op een klein appartement wonen en dus vanaf nu tot 8 juni bij ons kunnen komen om eens buiten te zijn… Ik begrijp ook dat er in sommige families wel ruzie kan ontstaan hierdoor. Anderzijds is 4 personen kunnen ontmoeten beter dan niemand mogen zien…
LikeLike
Zeker belangrijk om dit te bespreken, ik snap zeker dat het voor kinderen met een beperking extra lastig is en ook voor ouders vraag het meer!
LikeGeliked door 1 persoon
Klopt en ik denk dat de uitzichtloosheid het ergste is. Hopelijk snel beter nieuws.
LikeGeliked door 1 persoon
Over dit hoor je inderdaad helemaal niets, goed dat je hier over geschreven hebt
LikeGeliked door 1 persoon
Dankje
LikeLike
Ik kan me die frustratie heel goed voorstellen. Juist die groep is gebaat bij menselijk contact. Thuis onderwijs is daar veel minder bruikbaar voor.
LikeGeliked door 1 persoon
Klopt. En hangt ook veel af van de thuissituatie; niet elk kind komt natuurlijk ook uit een warm nest.
LikeLike
Wat een mooi artikel zeg en deze kant van de maatregelen zie je inderdaad nooit op tv …sterkte met alles!
LikeGeliked door 1 persoon
Voor ons valt alles heel goed mee, maar voor de andere kindjes hoop ik inderdaad dat het snel goed komt!
LikeLike
Goed dat je hier over schrijft! Wat vindt Guillaume ervan dat hij weer naar school mag? Ik kan het mij voorstellen dat hij heel blij is om zijn vriendjes weer te zien!
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, hij is heel erg blij, hij heeft al twee maand geen leeftijdsgenootjes meer gezien. En zijn juf heeft hij ook zo gemist.
LikeLike
Echt heel goed dat je hierover schrijft, want ook dit verdient aandacht.
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je 😊
LikeLike
Je merkt het bij veel zaken, he. Er worden algemene maatregelen uitgewerkt, maar als je door welke reden dan ook niet bij die algemene groep hoort, zit je met een probleem…
Ik vind het goed dat je dit vermeldt, want ik heb ook al gemerkt dat men het zo wel te weten komen. Ik ben wat meer bezig met de fertiliteit, maar omdat we zoiets lieten vallen, heeft Maggie De Block ook ergens een maatregel laten invoeren voor mensen die hiermee bezig zijn, waar ze gewoon nog niet aan gedacht had. Je kan nu eenmaal niet verwachten dat ze echt aan alle uitzonderingen denken, maar dan kunnen we ze er wel op wijzen. 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Klopt
LikeLike
Goed artikel! Goed dat je hier aandacht aan besteed. Gelukkig zijn er inmiddels versoepelingen, maar hopelijk levert dat geen 2e grote golf op.
LikeGeliked door 1 persoon
Vanaf dan is het inderdaad allemaal vrij goed gelopen
LikeLike
[…] een eerdere post “Speciale kindjes en corona-maatregelen” had ik een oproep gedaan om te polsen hoe andere mama’s met speciale kindjes denken […]
LikeLike