Een sleutelwoord in het Koolen-de Vriessyndroom en meteen een eigenschap van alle “Kool” kids, is hypotonie of spierverslapping wat zoveel wil zeggen als slappe (floppy) spieren hebben, waardoor alles wat spierspanning vraagt moeilijker is. Moeilijker, niet onmogelijk want gelukkig zijn spieren wel te trainen. Om die reden wordt er bij KdVS overigens gesproken over een motorische achterstand en een mentale beperking.

Nu, deze slappe spieren uiten zich soms in vreemde –lees: voor ons onmogelijke– posities waarin Thibault helemaal ontspannen zit. Zo slaapt hij bijvoorbeeld meestal “dubbelgevouwen”. Deze hyperlaxiteit kan hem overigens nog een carrière-voordeel opleveren als toekomstig turner of danser, al kan het ook voor gewrichtsproblemen of voor heupdysplasie zorgen, maar dat is momenteel gelukkig nog niet aan de orde.

Het op dit moment meest aanwezige gevolg van de slappe spierspanning is het “kwijlen”. Hij kan er niks aan doen, maar op een uurtje kwijlt hij een volledig babykwijldoekje vol. We hebben thuis dan ook grote collecties kwijldoekjes, die tegenwoordig in allerlei kleuren bestaan, in heel veel winkels zijn te vinden en zelfs zo hip zijn dat je geen enkele baby met gevoel voor mode nog het huis uit krijgt zonder zo’n driehoekige cowboy bandana.

Jammer genoeg maken ze deze doekjes alleen maar voor baby’s en daar blijkt Thibault, nu 21 maanden oud, helemaal uit te groeien. Heel jammer en voor ons een groot probleem, want kwijldoekjes zijn voor ons zowat het meest onmisbare accessoire van ons huishouden geworden. Niet alleen absorberen ze te weinig en zijn binnen de kortste keren trui, t-shirt én rompertje helemaal nat, maar ook worden ze gewoon te klein: ze gaan spannen en de velcro geeft uitslag aan zijn hals.

Na maanden zoeken, blijkt dus dat er vanaf Thibault zijn grootte geen slabbetjes meer te vinden zijn. En als je al iets vindt, is er ook steeds iets op aan te merken: tekeningen te babyachtig, kwijldoekjes te klein, stoffen te dun,… Dus besloot ik onder het motto “wat je zelf doet doe je beter” zelf aan de slag te gaan. Ik kocht een badhanddoek, een sjaal, legde lintmeter en schaar klaar en ging aan de slag. Na het maken van een patroon (ongeveer dubbel zo groot als de babyvarianten) en het strijken van de stof, naaide ik gewoon de 2 delen op elkaar.

Door een klein hoekje, trok ik het geheel binnenste buiten zodat ik tot volgende resultaat kwam:

Zo kan Thibault naar hartenlust kwijlen op dit homemade kwijlslabbetje van zijn mama, dat door de handdoekstof supergoed absorbeert. Dit is mijn allereerste zelf gemaakte kwijlbandana ooit en er zullen er nog veel volgen… Ik kijk er al naar uit om met Thibault samen stofjes te gaan kiezen! Omdat kwijlen gewoon zoveel plezanter is op een hippe stof en omdat kwijlen helemaal cool wordt met een bandana als van een stoere cowboy…

Veel liefs
Kris
XxX

Nog meer doe-het-zelf-tips? Bekijk hier onze Domino DIY…