Sinds een aantal weken hebben we er echt een punt van gemaakt om nooit later dan 6u op te staan; de wekkers lopen af vanaf 5u45 en na maximaal een kwartiertje snoozen, staan we klaar om aan de eerste shift van de werkdag te beginnen want vergis je niet, het blijft een helse deadline om elke ochtend om 7u15 in de wagen te zitten.

Gelukkig voelen wij alleen die ochtendstress, want Guillaume en Thibault hebben alle tijd en “moeten” soms nog even met hun auto’s spelen of ons tonen dat het nog donker is buiten. Ook voor de maan, die Guillaume elke dag met een even groot enthousiasme zoekt, moeten we uiteraard ook elke dag een minuutje incalculeren. Benoit en ik nemen een douche, de kindjes gaan in bad en hoe oncomfortabel dat er ook mag uit zien, dat doen ze liefst samen in het babybadje en voor de broertjes is dat dolle pret, elke ochtend weer!

Als we aangekleed de badkamer uit geraken, eten we cornflakes of boterhammen en drinken we koffie, water en melk om vervolgens alle monden proper te maken, tanden te poetsen, jassen en schoenen aan, in de auto te gaan zitten, naar de klok te kijken en te hopen dat we onze race tegen de tijd in 1 uur en 15 minuten hebben kunnen afronden…

Na de kindjes af te zetten, heeft Benoit nog een rit van 15 minuten en ik een rit van 40 minuten voor de boeg en deze hebben we nodig om tot rust te komen, soms elkaar nog eens te bellen en bij mij vooral om luidkeels mee te zingen met de muziek in de wagen zodat ik stressvrij op het werk aankom om daar aan mijn tweede shift van de dag te beginnen en nog even niet te denken aan de avondshift, die niet per definitie kalmer is dan de dag- en ochtendspits…

Veel liefs
Kris
XxX