De eerste schooldag zit er alweer op! Nadat we Guillaume al een maand warm maakten voor de eerste kleuterklas “muisjesklas” en juf Kim, leek hij er ook volledig klaar voor te zijn! Gisterenmiddag probeerde ik samen met Guillaume dan ook zijn boekentasje klaar te zetten en samen te vullen. Omdat alle koekjes in zijn mond in plaats van in de koekjesdoos in de boekentas belandden, besloot ik mijn pogingen te staken tot ‘s avonds.

‘s Avonds hadden we meer geluk met de tweede poging. Ik legde alles –genaamtekend uiteraard!- klaar en Guillaume stopte alles in de boekentas en leek er al veel zin in te hebben.

Als voorbeeldige ouders, staken we Guillaume tijdig in bed. Waar hij vervolgens nog 2 uur aan het zingen en vertellen was. Kan ik niet veel op zeggen, want ik heb ook wakker gelegen door de spanning van de (tweede) eerste grote dag.

Vanmorgen maakte ik hem wakker met een ochtendhumeur van jewelste, dat gelukkig van korte duur was want na Thibault zijn badje, kwam ook Guillaume als zijn vrolijke zelve uit de douche. We aten samen een boterhammetje met choco en Guillaume stak zijn Minions brooddoos trots in zijn Plop-rugzakje. Op school leek alles van een leien dakje te lopen… Hij herkende Storm, Finn, Miel, Olivia en Elena. En nieuwe kindjes. En allemaal mooie boekentassen: van Maya, van The Minions, rugzakjes met piraten en zelfs een boekentas met een krokodil wat tegenwoordig met stip op één het lievelingsdier is van onze driejarige.

Bij het belsignaal sloeg de paniek echter toe en ging de traantjeskraan open waardoor hij schreeuwend en huilend moest afscheid nemen. Samen met andere mama’s ging ik een bakje troost halen, dat aangeboden werd door het oudercomité. Met trots kan ik wel meedelen dat ik het nog net wel droog kon houden. Thuis keek ik wel mee op het dagverloop van juf Kim zodat ik wist of hij aan het eten, zingen, spelen of turnen was en vooral hoeveel uren we nog verwijderd waren van 15u55.

Om 4 uur kwam Guillaume vrolijk zwaaiend aangelopen, hand-in-hand met een klasgenootje. Dat is alvast goed, want vorig jaar duurde het maanden vooraleer hij van het handje van de juf af geraakte. Nu thuis is hij zijn klimatiseer-half-uurtje aan het houden met zijn autootjes en zo meteen zal hij me wel honderduit vertellen hoe de eerste dag was. Maar door zijn stralende glimlach op het gezicht als hij buitenkwam weet ik eigenlijk al bijna alles!

Veel liefs
Kris
XxX